Nasza szkoła ma bogatą ponad stuletnią tradycję. Jej początki sięgają początków XX wieku i są  związane z powstaniem w 1906 roku Prywatnej Siedmioklasowej Szkoły Handlowej Męskiej. Powstała ona na fali zmian, jakie dokonały się w oświacie w zaborze rosyjskim po rewolucji 1905 roku i tzw. strajku szkolnego. W ich wyniku carat złagodził politykę wobec Kongresówki, jak potocznie nazywano Królestwo Polskie. Dopuszczono nauczanie w języku polskim, ale tylko w szkołach prywatnych. Tę możliwość wykorzystała grupa lokalnych patriotów-społeczników, którzy za zebrane pieniądze powołali do życia prywatną szkołę. Program nauczania oprócz przedmiotów ogólnokształcących obejmował również przedmioty ekonomiczno – handlowe. Jak pisał ówczesny Tygodnik Suwalski ,,była to szkoła wyróżniająca się od szkół rządowych (zrusyfikowanych) tym, iż prowadziła wykłady w języku ojczystym, rozbudzała indywidualne zdolności i upodobania, ściśle zżywała dyrektora i wszystkich nauczycieli z wychowankami, pomagała mniej zdolnym w pracy. Szkoła była inicjatorką i organizatorem obchodów poświęconych polskim wielkim rocznicom. W ten sposób przypominała szerokiemu ogółowi w czasach niewoli czym jesteśmy i czym być powinniśmy’’.

 W pierwszym roku nauki uczęszczało do niej 209 uczniów. Zajęcia odbywały się w wynajętych pomieszczeniach. Szkoła funkcjonowała do wybuchu I wojny światowej, kiedy to władze rosyjskie zarządziły jej ewakuację w głąb Rosji. To wtedy zaginęła cała dokumentacja z pierwszych lat działalności. Wśród  absolwentów, którzy przeżyli wojnę i spotkali się w 1925 roku na pierwszym zjeździe jej wychowanków byli wojskowi, pracownicy handlu i bankowości, urzędnicy, lekarze, prawnicy, profesorowie uniwersytetów, kilku artystów i jeden ksiądz. Wśród najbardziej znanych jej absolwentów byli Adam i Leon Kocowie, którzy w okresie II Rzeczpospolitej byli prominentnymi politykami i wojskowymi, bliskimi współpracownikami Józefa Piłsudskiego.

W II Rzeczpospolitej szkoła została reaktywowana w 1924 roku. Utworzono wówczas Trzyletnią Szkołę Handlową, która miała status szkoły niepublicznej. Pierwsza jej siedziba mieściła się na ulicy Wigierskiej w wynajętych pomieszczeniach żydowskiego klubu sportowego Maccabi. Następnie siedzibę przeniesiono na ulicę Kościuszki. W 1936 roku szkoła została  przekształcona w Prywatne 4-letnie Koedukacyjne Gimnazjum Kupieckie. Oznaczało to, iż w szkole mogły uczyć się również dziewczęta. Siedzibę szkoły umieszczono w budynku obecnego II LO przy ulicy Kościuszki 40. Tuż przed wojną otrzymała sztandar i prawa szkoły państwowej. Ten pomyślny rozwój brutalnie przerwała II wojna. Szkoła została zamknięta a całą dokumentację spalono.

Po zakończeniu działań wojennych w październiku 1944 roku szybko przystąpiono do wznowienia pracy szkoły. W roku szkolnym 1945/46 szkoła rozpoczęła funkcjonowanie jako Państwowe Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum Handlowe. Nauka w niej trwała 6 lat. Najpierw 4 lata gimnazjum zawodowego kończące się tzw. małą maturą, a następnie 2 letnie liceum i egzamin maturalny. Siedziba szkoły znajdowała się nadal przy ulicy Kościuszki. Z racji, iż lata wojny wykluczyły z możliwości podjęcia edukacji kilka roczników młodzieży, formą nadrobienia straconych lat edukacyjnych było powołanie szkół wieczorowych i skróconych szkół przysposabiających. W tym celu przy szkole funkcjonowały trzyletnie Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych oraz roczna Szkoła Przysposobienia Spółdzielczego.

Nasza szkoła ma bogatą ponad stuletnią tradycję. Jej początki sięgają początków XX wieku i są  związane z powstaniem w 1906 roku Prywatnej Siedmioklasowej Szkoły Handlowej Męskiej. Powstała ona na fali zmian, jakie dokonały się w oświacie w zaborze rosyjskim po rewolucji 1905 roku i tzw. strajku szkolnego. W ich wyniku carat złagodził politykę wobec Kongresówki, jak potocznie nazywano Królestwo Polskie. Dopuszczono nauczanie w języku polskim, ale tylko w szkołach prywatnych. Tę możliwość wykorzystała grupa lokalnych patriotów-społeczników, którzy za zebrane pieniądze powołali do życia prywatną szkołę. Program nauczania oprócz przedmiotów ogólnokształcących obejmował również przedmioty ekonomiczno – handlowe. Jak pisał ówczesny Tygodnik Suwalski ,,była to szkoła wyróżniająca się od szkół rządowych (zrusyfikowanych) tym, iż prowadziła wykłady w języku ojczystym, rozbudzała indywidualne zdolności i upodobania, ściśle zżywała dyrektora i wszystkich nauczycieli z wychowankami, pomagała mniej zdolnym w pracy. Szkoła była inicjatorką i organizatorem obchodów poświęconych polskim wielkim rocznicom. W ten sposób przypominała szerokiemu ogółowi w czasach niewoli czym jesteśmy i czym być powinniśmy’’.

 W pierwszym roku nauki uczęszczało do niej 209 uczniów. Zajęcia odbywały się w wynajętych pomieszczeniach. Szkoła funkcjonowała do wybuchu I wojny światowej, kiedy to władze rosyjskie zarządziły jej ewakuację w głąb Rosji. To wtedy zaginęła cała dokumentacja z pierwszych lat działalności. Wśród  absolwentów, którzy przeżyli wojnę i spotkali się w 1925 roku na pierwszym zjeździe jej wychowanków byli wojskowi, pracownicy handlu i bankowości, urzędnicy, lekarze, prawnicy, profesorowie uniwersytetów, kilku artystów i jeden ksiądz. Wśród najbardziej znanych jej absolwentów byli Adam i Leon Kocowie, którzy w okresie II Rzeczpospolitej byli prominentnymi politykami i wojskowymi, bliskimi współpracownikami Józefa Piłsudskiego.

W II Rzeczpospolitej szkoła została reaktywowana w 1924 roku. Utworzono wówczas Trzyletnią Szkołę Handlową, która miała status szkoły niepublicznej. Pierwsza jej siedziba mieściła się na ulicy Wigierskiej w wynajętych pomieszczeniach żydowskiego klubu sportowego Maccabi. Następnie siedzibę przeniesiono na ulicę Kościuszki. W 1936 roku szkoła została  przekształcona w Prywatne 4-letnie Koedukacyjne Gimnazjum Kupieckie. Oznaczało to, iż w szkole mogły uczyć się również dziewczęta. Siedzibę szkoły umieszczono w budynku obecnego II LO przy ulicy Kościuszki 40. Tuż przed wojną otrzymała sztandar i prawa szkoły państwowej. Ten pomyślny rozwój brutalnie przerwała II wojna. Szkoła została zamknięta a całą dokumentację spalono.

Po zakończeniu działań wojennych w październiku 1944 roku szybko przystąpiono do wznowienia pracy szkoły. W roku szkolnym 1945/46 szkoła rozpoczęła funkcjonowanie jako Państwowe Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum Handlowe. Nauka w niej trwała 6 lat. Najpierw 4 lata gimnazjum zawodowego kończące się tzw. małą maturą, a następnie 2 letnie liceum i egzamin maturalny. Siedziba szkoły znajdowała się nadal przy ulicy Kościuszki. Z racji, iż lata wojny wykluczyły z możliwości podjęcia edukacji kilka roczników młodzieży, formą nadrobienia straconych lat edukacyjnych było powołanie szkół wieczorowych i skróconych szkół przysposabiających. W tym celu przy szkole funkcjonowały trzyletnie Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych oraz roczna Szkoła Przysposobienia Spółdzielczego.

Strona 2

W okresie stalinowskim  w polskiej oświacie zaszły istotne zmiany. Zlikwidowano gimnazja. W ich miejsce wydłużono naukę w szkołach powszechnych (podstawowych) do siedmiu klas, a od połowy lat 60. do ośmiu. Szkoły ponadpodstawowe funkcjonowały na zasadzie czteroletniego liceum ogólnokształcącego, pięcioletniego technikum i trzyletniej zasadniczej szkoły zawodowej. Szkolnictwo zawodowe podporządkowano potrzebom scentralizowanej gospodarki. Po likwidacji prywatnego handlu miało ono teraz kształcić kadry dla handlu państwowego lub spółdzielczego. W efekcie tych zmian w  1951 r. szkołę przejęło Ministerstwo Handlu Wewnętrznego i wówczas przyjęła nazwę Technikum Handlowe MHW. W 1953 r. szkoła została podporządkowana Centrali Rolniczej Spółdzielni ,,Samopomoc Chłopska” i przemianowana na Technikum Ekonomiczne ze specjalnością handel. Kiedy w 1963 r. powołano w niej zasadniczą szkołę zawodową, przyjęła nazwę Zespołu Szkól Zawodowych CRS ,,SCh”. Trudne warunki lokalowe skłaniały ku budowie nowej siedziby szkoły. Najpierw wybudowano w połowie lat 60 budynek szkolnego internatu, a od 1971 r. przeniosła się do obecnej siedziby przy ulicy Sejneńskiej 14 (wówczas Armii Czerwonej). W potocznej świadomości Suwalczan funkcjonowała jako ,,Handlówka”. Kiedy w latach 70 ponownie przemianowano nazwę na Zespół Szkół Ekonomicznych CRS ,,SCH”, ,,Handlówka” przekształciła się w ,,Ekonomiak”. Ciekawostką jest fakt, iż aby uczyć się w Handlówce lub Ekonomiaku trzeba było mieć specjalne skierowanie z jednej z gminnych spółdzielni ,,Samopomoc Chłopska” lub PSS ,,Społem” czy WPHW. Te zasady funkcjonowały do początku lat 90. Zdecydowanie wśród uczniów dominowały dziewczęta. Młodzież męska do lat 90. była rzadkością. U schyłku lat 80 patronem szkoły na ponad 10 lat został Maciej Rataj – marszałek sejmu w okresie międzywojennym. Po 1990 r. szkoła przestała być resortową i przeszła pod kuratelę Kuratorium Oświaty, a od 1999 r,. organem prowadzącym został suwalski samorząd.

Dynamicznie zmieniający się rynek pracy po rozpoczęciu procesu transformacji w latach 90. ubiegłego wieku wymagał dostosowania oferty edukacyjnej szkoły do jego potrzeb. Obok dotychczasowych kierunków jak technik ekonomista i technik handlowiec pojawił się technik hotelarstwa. W początkach lat 90. krótko funkcjonowało w strukturach szkoły liceum księgarskie i pocztowo-telekomunikacyjne.  W 2001 r. nastąpiła kolejna zmiana organizacyjna. W struktury szkoły włączono Gimnazjum nr 2, które ulokowano w budynku po zlikwidowanym internacie szkolnym. Szkołę przemianowano na Zespół Szkół nr 4. Technikum nr 4 wchodzące w skład Zespołu kształciło w czterech specjalnościach; technik ekonomista, technik handlowiec, technik hotelarstwa i technik żywienia i usług gastronomicznych. Od roku szkolnego 2016/2017 szkoła poszerzyła swoją ofertę o technika technologii żywności i technika obsługi turystycznej.

W historii szkoły ważne miejsce odgrywał sport. Specjalnością była lekkoatletyka i siatkówka. Szkolni sportowcy odnosili sukcesy na ogólnopolskich igrzyskach LZS. Największy sukces sportowy odniosła absolwentka tej szkoły Krystyna Danilczyk – Zabawska -kulomiotka, która była wielokrotną reprezentantką Polski, również na Igrzyskach Olimpijskich. Odkrywcą jej talentu był Jerzy Broc – trener i nauczyciel matematyki w tej szkole.

Przez cały okres istnienia szkoły kierowali nią;

  1. Władysław Grabiński 1906-1907
  2. Zygmunt Gąsiorowski 1907-1911
  3. Stanisław Baliński 1911-1915
  4. Marian Gębalski 1924-1925
  5. Kazimierz Grunwald 1925-1926
  6. Zbigniew Kornacki 1926-1927
  7. Władysław Białoszyński 1927-1928
  8. Janusz Urban 1928-1939
  9. Stanisław Krasnołucki 1944-1947
  10. Jan Wojtych 1947-1950
  11. Mieczysław Merecki 1950
  12. Henryk Smaczny 1950
  13. Joachim Buckiewicz 1050-1964
  14. Józef Sysak 1964-1985
  15. Edward Smoła 1985-1991
  16. Maria Lucyna Janiszewska 1991-2011
  17. Beata Iwona Muszyńska od 2011